Staropolska kuchnia postna jak współczesny weganizm

Jak zaznaczył Dumanowski: "To nie tyle książka kucharska, ile kolekcja wielu różnych książek kucharskich, swoista summa wiedzy kulinarnej, zgromadzonej i zapisanej w połowie XVIII w" Księga ta została odnaleziona przez pracowników Biblioteki Narodowej Ukrainy w Kijowie. Tekst spisano w 1757 r. dla Rozalii Pociej, przedstawicielki rodu magnackiego. Dumanowski przypuszcza, że jego powstanie można wiązać z modą na erudycję wśród osiemnastowiecznych elit: "było to charakterystyczne dla nich przekonanie, że trzeba zapisywać wszystko - jak się okazuje, również porady medyczne i przepisy kulinarne. Uważano, że jest to ważne. Ilość spisanych informacji równa była wiedzy".

Badacz wysunął też tezę, że powstanie księgi można skojarzyć z przybyciem kapucynów do należącego do Pociejów Uściługa (miasteczko nad Bugiem, obecnie po stronie ukraińskiej - red.). "Zostali oni zaproszeni właśnie przez Rozalię. Celem tego konkretnego zakonu było propagowanie nie tyle jałmużny, co nauczanie młodych ludzi z ubogich rodzin takich profesji, dzięki którym byli w stanie na siebie zarabiać. Kapucyni stawiali na ogrodnictwo i kucharstwo - dwa zawody, które zawsze będą potrzebne na dworach możnych".