Nie ma jednolitej definicji kryzysu na rynku mleka

Jego zdaniem, jest to nie tylko problem teoretyczny, ale ze wszech miar praktyczny – jeżeli umiemy zdefiniować problem to być może łatwiej znajdziemy jego rozwiązanie. Tymczasem kryzys nie jest ciągle zdefiniowany, co powoduje, że propozycje metod jego zażegnania są rozmaite.

- Wiemy, że występuje znacząca nadpodaż surowca. Tendencje wzrostowe w produkcji mleka w UE, ale także w USA i Australii mają się utrzymywać w następujących latach. Ale przecież produkcja mleka w Nowej Zelandii się zmniejszyła, co w pewnym stopniu zrównoważyło wyżej wspomniane wzrosty. Kolejnym źródłem kryzysu ma być zmniejszony import do Chin. Tu jednak widać również odbicie w kierunku jego wzrostu. Oczywiście jedną z głównych przyczyn złego stanu rynku mleka w Unii Europejskiej ma być jakoby embargo rosyjskie (choć Rosja nie należała przecież do głównych partnerów handlowych Polski). Ale znowu – wypowiedzi wielu prominentnych osób z sektora przetwórstwa mleka przekonywały, że w całkowitym rozliczeniu embargo to w niewielkim stopniu wpłynęło na sytuację mleczarstwa w Polsce, gdyż przetwórcy mieli znaleźć nowe rynki zbytu. Z kolei prezesi spółdzielni mleczarskich jeszcze niedawno tłumaczyli swoim dostawcom, że spadek cen skupowanego mleka wynika jednak z rosyjskiego embarga, a nie z nadmiernej podaży – mówi Marcin Hydzik.

- Gdzie więc leży prawda? - pyta. W jego opinii, na polskim rynku wewnętrznym trwa głośne narzekanie na trudną sytuację producentów mleka, którzy z jednej strony zostali obłożeni karami za nadprodukcję, a z drugiej strony cena mleka spada, co generuje kolejne problemy finansowe. Rząd przygotowuje nawet specjalne rozwiązania prawne, które miałyby ograniczyć postępowania egzekucyjne wobec rolników.

 - Generalnie grozić ma nam załamanie produkcji mleka, choć nigdzie nie znalazłem żadnego opisu, co dokładnie ma to znaczyć. Czy będzie to masowe odchodzenie od produkcji mleka przez rolników – a przecież zjawisko to co najmniej od lat 90-tych jest na stałe wpisane w krajobraz polskiego mleczarstwa. Co więcej, występowało już wcześniej w wielu krajach tzw. Starej Unii i nie skończyło się upadkiem tego sektora, ale przeciwnie, jego wzmocnieniem i mocnym sprofesjonalizowaniem. Czy może oznaczać to ma upadłość polskich spółdzielni – ale przecież podczas ostatnich kryzysów to zjawisko nie występowało w dużym natężeniu i miało raczej charakter incydentalny. A znając wyjątkową niechęć do fuzji w spółdzielczości mleczarskiej, należy się raczej spodziewać walki o przetrwanie do smutnego końca, aniżeli umocnienie swojej pozycji rynkowej poprzez łączenie się z innymi podmiotami. Większe zagrożenie dla istnienia zakładów widziałbym raczej w konkurencji eksportowej (niektórzy eksperci stwierdzają, że z Polski trzeba wywieźć już nie 20% czy 30%, a nawet 40% produkcji, aby utrzymać aktualny poziom cen), ale o niej raczej się nie mówi publicznie – mówi prezes ZPPM.

Podobał się artykuł? Podziel się!