Zioła a cukrzyca. Jakie spotykamy najczęściej?

Badania naukowe wykazały, że jest wiele roślin, które posiadają właściwości hipoglikemizujące. Odpowiadają za to związki czynne zwane glukokininami, które hamują wytwarzanie glukagonu rozkładającego glikogen do glukozy. Efektem tego jest zmniejszenie poziomu glukozy we krwi.

Do najważniejszych rosnących w Polsce surowców zielarskich o działaniu hipoglikemicznym należą: liść borówki czernicy, owocnia fasoli zwyczajnej, ziele rutwicy lekarskiej, kłącze perzu, liść i korzeń pokrzywy zwyczajnej, znamiona kukurydzy czy korzeń cykorii podróżnik.

Ziele rutwicy w postaci wyciągu hamuje gromadzenie się płytek krwi i zmniejsza jej krzepliwość, co przeciwdziała powikłaniom naczyniowym w cukrzycy w postaci zawału serca lub udaru mózgu. Z kolei liście borówki czernicy, czyli leśnej czarnej jagody, posiadają właściwości obniżające poziom glukozy i cholesterolu we krwi. Wprawdzie obecnie odchodzi się w fitoterapii od ich stosowania ze względu na to, iż w dużych dawkach mogą wywołać objawy zatrucia, ale jeszcze nie dawno były stosowane pomocniczo w początkowych stadiach cukrzycy.

Najpospolitsze zioła w cukrzycy

Również w początkowym stadium cukrzycy stosuje się wodne wyciągi z pokrzywy, który działa moczopędnie, wzmacniająco, krwiotwórczo, poprawia przemianę materii i obniża poziom cukru we krwi. Ponadto wykazuje synergizm z owocnią fasoli, kłączem perzu, korzeniem mniszka lekarskiego oraz zielem skrzypu polnego. Warto dodać, że korzeń mniszka lekarskiego obok właściwości odtruwających, wzmacniających i przeciwcukrzycowych wspomaga działanie trzustki, która odpowiada za produkcję insuliny.

Niestety ich działanie hipoglikemizujące jest zbyt małe, aby mogły swoją skutecznością konkurować z insuliną czy syntetycznymi lekami przeciwcukrzycowymi. Jenak mogą być bardzo pomocne w stanach przedcukrzycowych, u osób z predyspozycją do cukrzycy, w cukrzycy utajonej, a także we wczesnym okresie cukrzycy typu 2.

Kozieradka. To zioło obniża poziom cukru we krwi

W fitoterapii cukrzycy pewne zastosowanie mają również surowce obcego pochodzenia takie jak: aloes, gurmar, owoce balsamiki, nasienie szarańczynu (chleb świętojański), topinambur czy nasiona kozieradki. Często są one niezawierającym glukozy zamiennikiem skrobi.

Rośliną, która zasługuje na szczególna uwagę jest kozieradka pospolita. Badania pokazują, że jej nasiona nie tylko obniżają poziom cukru we krwi, ale także redukują poziom insuliny, cholesterolu i trójglicerydów. Ważne jest, iż zawarty w nasionach kozieradki błonnik spowalnia tempo trawienia pokarmu w żołądku, co osłabia z kolei wchłanianie glukozy w jelicie cienkim. Literatura zaleca stosowanie w cukrzycy typu 2 aż 5000 mg nasion kozieradki dziennie. Można również stosować odwar, który można pić jako środek wzmacniający i łagodnie obniżający poziom cukru i cholesterolu we krwi 2-3 razy dziennie po pół filiżanki.

Kolejna grupa surowców zielarskich to tzw. inhibitory alfa-glukozydazy. Wyciągi wodne z tych roślin stosuje się je jako doustne leki hipoglikemizujące w cukrzycy typu 2 insulinoniezależnej. Są to: pokrzywa zwyczajna, mniszek lekarski, jemioła i mirt.

Specyficzną rolę w terapii powikłań cukrzycowych ma liść miłorzębu japońskiego. Dzięki silnemu działaniu przeciwolnorodnikowemu i antyoksydacyjnemu ma tonizujący wpływ na krążenie mózgowe i obwodowe, dzięki czemu chroni przed rozwojem katarakty.

Morwa biała a cukrzyca

Na oddzielną wzmiankę zasługuje morwa biała. Jest ona najbardziej znanym ziołem o zastosowaniu w cukrzycy. Surowcem zielarskim jest jednak nie owoc, lecz liść. Posiadają one silniejsze działanie od owoców morwy, gdyż hamują one aktywność enzymów zlokalizowanych w jelicie cienkim odpowiedzialnych za przemianę cukrów w glukozę. Ich spowolnione działanie skutkuje mniejszym poziomem glukozy po spożytym posiłku. Zalecenia nakazują stosowanie stosuje się 1 g sproszkowanego liścia 3 razy dziennie.

Olej lniany przeciw cukrzycy

W profilaktyce cukrzycy i nadciśnienia polecany jest także olej lniany, gdyż niweluje on wahania cukru we krwi. Kwasy omega-3 zmniejszają oporność komórek na insulinę co pomaga także leczyć tę chorobę. Stabilizujące działanie omega-3 wykazano także na poziom cholesterolu i ciśnienia krwi. Olej lniany nie dość, że jest najlepszym źródłem omega-3, to jego codzienne spożycie wyrównuje poziom omega-3 do omega-6 w zalecanym dla zachowania zdrowia stosunku 3:1. Współczesna dieta niestety dostarcza więcej omega-6.

Profilaktycznie zaleca się spożycie 1 do 2 łyżek dziennie oleju.

Autor jest zielarzem-fitoterapeutą

Szukasz magazynu do wynajęcia. Zobacz ogłoszenia na PropertyStock.pl