Pracownicy spoza Strefy Schengen ratunkiem dla polskiego pracodawcy

Z analiz PwC wynika, że do 2025 r. na polskim rynku pracy może brakować nawet 1,5 mln osób. Oznacza to konieczność zatrudniania dodatkowo, każdego roku, ok. 300 tys. pracowników. Biorąc pod uwagę prognozy przygotowane na zlecenie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, w najbliższym czasie lista deficytowych zawodów utrzyma tendencję wzrostową, co znacznie pogłębi problem z zatrudnieniem.

Wśród ekspertów rynku pracy trwa więc debata nad konstruktywnymi rozwiązaniami. Głosy są spójne - ulgi podatkowe i ułatwienia administracyjne, które pozwoliłyby na aktywizację zawodową osób młodszych, czy zachęcanie starszych pokoleń do późniejszego przechodzenia na emeryturę nie będą wystarczającym ratunkiem. Gdzie zatem szukać wsparcia? W pracownikach z zagranicy.

- Polska jest jednym z najbardziej otwartych państw w Unii Europejskiej, jeśli chodzi o politykę wydawania zezwoleń na pobyt dla obcokrajowców. W ciągu ostatnich 5 lat liczba osób, które otrzymały kartę pobytu wzrosła o ponad 300%. Szacuje się, że w Polsce przebywa obecnie ponad 300 tysięcy cudzoziemców, w tym ponad 80% stanowią Ukraińcy - mówi Piotr Modliński, szef działu leasingu pracowniczego w ASM Sales Force Agency, należącej do grupy kapitałowej ASM GROUP.

Cudzoziemcy w Polsce najczęściej dostają pracę specjalistyczną w budowlance oraz mało skomplikowane zadania pomocnicze na produkcji, w logistyce i przemyśle. Dużo osób znajduje bezpośrednie zatrudnienie w charakterze kierowcy oraz jako pracownicy sezonowi w rolnictwie i ogrodnictwie.

Problemem dla polskiego pracodawcy jest często przejściowy stosunek do pracy i nietraktowanie Polski jako kraju pierwszego wyboru. Tu docelowym kierunkiem nie zawsze jest zachód Europy. Nasi południowi sąsiedzi - Czechy i Słowacja - często oferują bardziej korzystne warunki zatrudnienia dla cudzoziemców.

Odpływ jednej grupy cudzoziemców znad Wisły otworzył jednak drzwi dla kolejnych nacji spoza Strefy Schengen. Bez pracowników z Indii, Nepalu, Bangladeszu, Wietnamu, Chin, Turcji, Maroko czy Filipin nie byłoby możliwe zrealizowanie wielu kontraktów dużych firm, a w konsekwencji zmniejszyłoby to atrakcyjność rynku polskiego w oczach inwestorów zagranicznych. Jaka jest obecnie skala napływu pracowników z Dalekiego Wschodu? W pierwszym półroczu 2018 r. urzędy wojewódzkie wydały Hindusom, Nepalczykom i Banglijczykom łącznie 16 tys. dokumentów umożliwiających podjęcie pracy w Polsce, do tego dochodzi ponad 500 Wietnamczyków i niemal 1 tys. Filipińczyków. Proces ten szybko przybiera na sile – w samym tylko wrześniu 2018 r. ponad 25 tys. osób czekało na polską wizę w konsulacie w New Delhi w Indiach. Byli to pracownicy już zwerbowani przez polskie firmy, jednak wciąż czekający na dopełnienie formalności - wystawienie wiz zarobkowych dla tak wielkiej liczby osób trwa ok. 9 miesięcy. Nie lepiej jest na miejscu w Polsce - tu proces zatrudniania cudzoziemców także jest obciążony skomplikowanymi etapami, przebiegającymi w kilku różnych urzędach, łącznie mogą one trwać nawet 5 miesięcy.

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.