Samozatrudnienie powodem wzrostu… samotności

Kultura pracownicza wciąż przechodzi transformację. Coraz bardziej odczuwalny jest nacisk pracodawców na produktywność i zaangażowanie, co w praktyce oznacza nadgodziny, pośpiech i stres. W wielu biurach sytuacje, w których wzrok pracownika wymyka się poza obręb monitora, spotykają się z dezaprobatą i niemiłymi komentarzami. Zanikają też wspólne lunche, rozmowy przy kawie, a jedyną chwilą socjalizacji zdaje się być „przerwa na papierosa”. Do życia pracowników etatowych wkrada się epidemia samotności, która niestety nie znika tak szybko, jak się pojawia.

Gdy liczba nieprzyjemności w biurze wymyka się spod kontroli, pracownicy szukają drogi ucieczki. Z tego powodu na rynku widoczny jest wyraźny wzrost mobilnego stylu życia i samozatrudnienia jako formy pracy. Możliwość działania w niestandardowych godzinach, innych niż 9-17, rezygnacja z oficjalnej garderoby, czas na treningi w środku dnia – to kuszące perspektywy, którym ciężko się oprzeć. Mimo wielu pozytywnych aspektów, ten rodzaj zawodowej aktywności jest często powiązany z odcięciem się od regularniej interakcji z innymi. O tyle, o ile odchodzą sztywne godziny pracy, narzucane z góry harmonogramy, nadgorliwi szefowie i tykająca bomba zwana KPI, o tyle samozatrudniony nie ma najczęściej kontaktu ze współpracownikami. Prawie 40% osób skarży się na ogromne poczucie samotności od momentu obrania takiej ścieżki działalności.

Odosobnienie potrafi być również naszym sprzymierzeńcem – oferuje warunki skupienia, ciszę i szerokie perspektywy. Często jednak odbiera radość ze sprawowanych obowiązków, ogranicza, pozbawia inspiracji, a nawet irytuje. Choć powiedzenie „wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej” w wielu przypadkach jest prawdziwe – w tym pozwala zdać sobie sprawę z faktu, że dzielenie przestrzeni z innymi oferuje wiele możliwości, o których często zapominamy. Pies, kot czy inne domowe zwierzę nie zawsze zrozumie frustrację spowodowaną wolnym łączem internetowym i nie odpowie na pytanie „dlaczego ten program nie działa”. Atmosfera pracy w domu zdecydowanie wycisza, jednak nie napędza. Energia, która zazwyczaj powstaje dzięki przebywaniu z innymi, ginie w samotności, a wraz z nią ucieka też motywacja do działania. Fizyczne przebywanie „w pracy” wymaga danej aktywności, dzięki której dzień mija szybciej i płynniej.