Przyszłość biopaliw w rękach europosłów

Propozycja KE zmierza do istotnego ograniczenia udział biopaliw I generacji tzn. otrzymywanych z upraw roślin produkowanych również na cele spożywcze z zakładanych w roku 2020 10 proc. do maksimum 5 proc. - Zaledwie klika lat temu potrzebę wspierania produkcji i stosowania biopaliw uzasadniano podstawowym ich znaczeniem dla stymulacji rozwoju gospodarczego krajów członkowskich przez tworzenie nowych miejsc pracy i nowych źródeł dochodu rolników - zauważa Lech Kampczyński z Polskiego Stowarzyszenia Producentów Oleju. - W produkcji biodiesla upatrywano skutecznych narzędzi, przy pomocy których Wspólnota może zmniejszać swoją zależność od importu ropy naftowej zużywanej w transporcie, a także poprawić swój bilans paszowy przez zwiększoną produkcję pasz rzepakowych - dodaje.

- Wypracowana w Komisji Ochrony Środowiska (ENVI) propozycja ograniczająca udział biopaliw w transporcie zawiera trzy zagrożenia, z którymi nie można się zgodzić. Po pierwsze, zagraża ona rentowności jednego z niewielu sektorów produkcji przemysłowej, które wspierają tworzenie zielonych miejsc pracy w Europie, w szczególności na terenach rolnych. Po drugie, istotnie obniża ona konkurencyjność europejskiego sektora biopaliwowego w stosunku do krajów pozaeuropejskich, stwarzając jednocześnie zagrożenie dla idei niezależności energetycznej Unii Europejskiej. Po trzecie zaś, destabilizuje ona płynną transformację w kierunku zaawansowanych paliw nowych generacji, w ramach której obecni inwestorzy powinni być kluczowymi graczami w procesie ich rozwoju - podkreśla Kampczyński.

- Na podkreślenie istotności wspomnianych zagrożeń, a szczególnie pierwszego z nich, należy zaznaczyć, że w Polsce w przemyśle olejarskim zatrudnionych jest ponad 3 tysiące osób, natomiast w estrowniach i przemyśle okołorolniczym pracującym na rzecz omawianego sektora pracuje około kilkunastu tysięcy osób. Ponadto, około 100 tysięcy rolników zajmuje się uprawą rzepaku - dodaje.